In 2006, at the age of only 24 years, Catherine Castillo became the youngest human rights lawyer in the country. She currently works as a counselor in KatunGod Sinirangan Bisayas and defends nearly all cases of human rights violations in that region.
Castillo handled almost all cases of political prisoners in the region. Through her efforts, seven political prisoners have been released already. Because Castillo has taken up all these political cases, she is seen by the military as the primary advocate of the communist movement in the region.
This has led to numerous cases of intimidation. Throughout the month of May in 2008, Castillo was the victim of a smear campaign by the army. The army blasphemed Castillo repeatedly on their own local radio station. Because of the threats and intimidation Castillo cannot travel alone, which hinders her in her work. She is also forced to change address frequently.
In April 2010 Castillo received a letter at her home address. The letter contained a black ribbon, the ribbon meant to remind Castillo that “her life and and that of her family are just a privilege”. Castillo responded on the threats by saying that she has accepted that she probably will be killed, just like her colleague Felidito Dacut was killed. She stated that:
“It does not matter how long you have lived, what matters is what you have done to serve the people and the country”.
Met een leeftijd van 24 jaar, was Katharina Castillo in 2006 de jongste mensenrechten advocaat in het land. Momenteel werkt zij als raadsvrouwe in KatunGod-Sinirangan Bisayas, en behandelt zij bijna alle zaken aangaande schendingen van mensenrechten in die regio.
Castillo behandelt alle zaken behalve één, van politiek gevangenen in de regio. Door haar inspanningen zijn er al zeven politiek gevangenen vrij gelaten. Met al de politieke zaken die zij behandelt, wordt Castillo door het leger gezien als primaire advocaat van de communistische beweging in de regio.
Dit heeft geleidt tot talloze situaties van intimidatie. Gedurende de hele maand mei in 2008, is zij het slachtoffer geweest van een lastercampagne door het leger; het leger heeft een eigen lokaal radioprogramma, waarin Castillo meermalen werd gelasterd. Door de bedreigingen en intimidatie kan Castillo niet meer alleen reizen, wat haar belemmert in haar werk. Ook moet zij vaak verhuizen.
In april 2010 kreeg Castillo een brief op haar woonadres. De brief bevatte een zwart lint; dit lint moest Castillo eraan herinneren dat ‘haar leven en dat van haar familie slechts een voorrecht is.’ Castillo heeft op de bedreigingen gereageerd door te zeggen dat zij al geaccepteerd heeft dat ze waarschijnlijk vermoord zal worden, net als haar collega Felidito Dacut. “Het maakt niet uit hoelang je hebt geleefd, wat belangrijk is, is wat je hebt gedaan om de mensen en het land te dienen”.
