Met een leeftijd van 24 jaar, was Katharina Castillo in 2006 de jongste mensenrechten advocaat in het land. Momenteel werkt zij als raadsvrouwe in KatunGod-Sinirangan Bisayas, en behandelt zij bijna alle zaken aangaande schendingen van mensenrechten in die regio.
Castillo behandelt alle zaken behalve één, van politiek gevangenen in de regio. Door haar inspanningen zijn er al zeven politiek gevangenen vrij gelaten. Met al de politieke zaken die zij behandelt, wordt Castillo door het leger gezien als primaire advocaat van de communistische beweging in de regio.
Dit heeft geleidt tot talloze situaties van intimidatie. Gedurende de hele maand mei in 2008, is zij het slachtoffer geweest van een lastercampagne door het leger; het leger heeft een eigen lokaal radioprogramma, waarin Castillo meermalen werd gelasterd. Door de bedreigingen en intimidatie kan Castillo niet meer alleen reizen, wat haar belemmert in haar werk. Ook moet zij vaak verhuizen.
In april 2010 kreeg Castillo een brief op haar woonadres. De brief bevatte een zwart lint; dit lint moest Castillo eraan herinneren dat ‘haar leven en dat van haar familie slechts een voorrecht is.’ Castillo heeft op de bedreigingen gereageerd door te zeggen dat zij al geaccepteerd heeft dat ze waarschijnlijk vermoord zal worden, net als haar collega Felidito Dacut. “Het maakt niet uit hoelang je hebt geleefd, wat belangrijk is, is wat je hebt gedaan om de mensen en het land te dienen”.